.JPG)
လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာႀကီး ဗုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းက ဒီလိုမိန္ ့ႀကားခဲ့တယ္။
ဗမာေတြ စိတ္ထက္သေလးဘာေလးနဲ႔ တလြဲဆံပင္ေကာင္းေနၾကတယ္။
ဗမာၿပည္လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ လုပ္ရတဲ႔တုိက္ပြဲမ်ိဳးမွာ အသံုးမခ်ဘူး။
ဗမာၿပည္ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရးမွာ အသံုးမခ်ဘူး။
ဗမာဗမာခ်င္း ခ်ဖို႔မွာ လုပ္ခ်င္တယ္။
ဒါမ်ိဳးေတြ လုပ္ခ်င္လို႔ ဘယ္ေတာ႔မွ အက်ိဳးမရွိဘူး။
(၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ဇူလိုင္လ ၁၃-ရက္ ၿမိဳ႔ေတာ္ခန္းမ၌ ေၿပာၾကားခဲ႔ေသာ ေနာက္ဆံုးမိန္႔ခြန္းမွ)။
ႏိုင္ငံေရးဆိုတာက တခါတရံမွ အစည္းအေ၀းလုပ္ၿပီးေတာ႔။
စင္ၿမင္႔ေပၚကေၿပာတဲ႔လူကေၿပာ၊နားေထာင္တဲ႔လူကနားေထာင္တ ဲ႔
ကိစၥမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။အၿမဲတမ္းအားၿဖင္႔ တတိုင္းၿပည္လံုးမွာရွိတဲ႔
တုိင္းသူၿပည္သားေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ ဆိုင္ရာဆုိင္ရာ အက်ိဳးေတြကို
ဆိုင္သလို ဖြဲ႔စည္းၿပီးေတာ႔ကာ၊ မိမိတို႔ ၿပႆနာေတြကို လုပ္ၿပီးေတာ႔ကာ
ေၿဖရွင္းရန္အတြက္ အၿမဲတမ္းလုပ္ေနတဲ႔ ကိစၥၿဖစ္တယ္။
(၁၉၄၆-ခုႏွစ္၊ဇန္န၀ါရီလ ၂၃-ရက္ ဖဆပလၿပည္လံုးကြၽတ္ညီလာခံတြင္ တင္သြင္းခဲ႔ေသာ ညီညြတ္ေရးအဆိုမွ)။
လူထုကိုယ္စားလွယ္အစစ္ၿဖစ္တဲ႔ လူေတြ ေနရာတကာေပၚေပါက္လာၿပီး
ကမၻာတစ္ခုလံုးမွာရွိရင္ စစ္ဆိုတာလဲ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။
တေယာက္ႏွင္႔တေယာက္ တဦးႏွင္႔တဦး တႏိုင္ငံႏွင္႔တႏိုင္ငံ
ပူးေပါင္းၿပီး ကိုယ္႔ႏိုင္ငံမရွိတာ သူ႔ႏိုင္ငံက၀ယ္၊သူ႔ႏိုင္ငံမရွိတာ
ကုိယ္႔ႏိုင္ငံက၀ယ္စသၿဖင္႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးၿဖစ္လာႏိုင္တယ္။
(၁၉၄၆-ခုႏွစ္၊ဧၿပီလ ၂၆-ရက္ေမေဒးေရွ႔ေၿပးမိန္႔ခြန္းမွ)။
လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ မိမိ၏သတၱိ ဗ်တၱိကိုလည္းေကာင္း၊
သူတစ္ပါးတို႔၏ သတၱိ ဗ်တၱိကိုလည္းေကာင္း ယံုၾကည္အားကိုးမွသာလွ်င္
ၾကီးက်ယ္ခမ္းနား အက်ိိဳးမ်ားေအာင္ ၿပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည္ကိုလည္း
သိရွိနားလည္ပါ၏။ သို႔ေသာ္လည္း သတၱိ ဗ်တၱိရွိသူကို
အားထားေလးစားၿပဳမွဳကို အရမ္းမဲ႔ ဘုရားတစ္ဆူ၊ဂူတစ္လံုးလုပ္ကာ
ကိုးကြယ္ေၿမွာက္စားသည္႔အၿဖစ္ ေရာက္ေစခဲ႔လွ်င္ ဘုရားအတုမ်ား
ေပၚေပါက္ေစတတ္ေလသည္။
(၁၉၄၆-ခုႏွစ္၊ဇန္န၀ါရီလ ၂၀-ရက္ အလယ္ပစၥယံညီလာခံမိန္႔ခြန္းမွ)။
တကယ္႔ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ႏိုင္ငံေရး သေဘာတရားအရ ၿပည္သူေတြရဲ႔
အက်ိဳးအတြက္ ၿပည္သူေတြက တင္ေၿမွာက္တဲ႔ ၿပည္သူေတြရဲ႔ အစိုးရၿဖစ္ရံုနဲ႔
မၿပီးေသးဘူး။အဲဒီအစိုးရဟာ ၿပည္သူေတြရဲ႔ လက္ငင္းစီးပြားေရးအဆင္႔အတန္းကို
အခြင္႔အေရးတန္းတူရႏိုင္တဲ႔ အေၿခအထိ ၿမွင္႔တင္ႏိုင္ေအာင္
ေဆာင္ရြက္ေပးမွ တကယ္႔ဒီမိုကေရစီအထိ တက္လွမ္းႏိုင္မယ္။
(၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ေမလ ၁၉-ရက္ ဖဆပလ ပဏာမၿပင္ဆင္မွဳ ညီလာခံမိန္႔ခြန္းမွ)။
တိုင္းသူၿပည္သား ဆႏၵအရမဟုတ္ဘဲ
တိုင္းသူၿပည္သားေတြနဲ႔ကင္းကြာၿပီး
မင္းစိတ္ေပါက္ေနတဲ႔ အရာရွိေတြခ်ယ္လွယ္ေနတဲ႔
စနစ္ဆိုးမ်ိဳးရွိေနရင္ အမ်ားၿပည္သူတို႔ဆႏၵနဲ႔လုပ္ကိုင္ရတဲ႔
ဒီမိုကေရစီ၀ါဒေခတ္မစားႏိုင္တဲ႔
ဖက္ဆစ္၀ါဒဆင္တူရိုးမွားေတြ ေပၚလာႏိုင္တယ္။
လူမ်ိဳးေရးတရားေဟာလဲ ငါ႔လူမ်ိဳးမွ ငါ႔လူမ်ိဳး၊ တၿခားလူမ်ိဳးေတြဟာ
ငါ႔ေလာက္မၿမတ္။ ငါ႔လူမ်ိဳးသာ ကမၻာၾကီးစိုးရမယ္ဆိုတဲ႔ က်ဥ္းေၿမာင္း
ေသးသိမ္တဲ႔ လူမ်ိဳးေရးတရားမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးကိုယ္ခ်စ္ခင္ေသာ္လည္း
တၿခားလူမ်ိဳးမ်ားကို မုန္းတီးၿခင္း၊ အထင္ေသးၿခင္းမၿဖစ္ဘဲ
ကမၻာမွာ တိုင္းၿပည္အခ်င္းခ်င္း သင္႔ၿမတ္စြာ တဦးအက်ိဳးတဦး
ၿဖစ္ပြားေစေအာင္ ေဆာင္ရြက္တဲ႔ လူမ်ိဳးေရးတရားမ်ိဳးလဲ ၿဖစ္ရမယ္။
(၁၉၄၅-ခုႏွစ္၊ၾသဂုတ္လ စတုတၳအၾကိမ္္ေၿမာက္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား
အစည္းအေ၀းမိန္႔ခြန္းမွ)။
ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ႔လူေတြဟာ ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ႔ကိစၥကို
တိုင္းသူၿပည္သားေတြကို ေၿပာရဲရမယ္၊ ရွင္းၿပႏိုင္ရမယ္၊
အသက္စြန္႔သင္႔တဲ႔ေနရာမယ္ စြန္႕ရဲရမယ္၊ပရိယာယ္ သံုးသင္႔တဲ႔
ေနရာမယ္ သံုးရမယ္၊ အခ်ိန္အခါလိုက္ၿပီး လုပ္ရမယ္။
အမ်ားေယာင္လို႔ ေယာင္ရတယ္၊ အေမာင္ေတာင္မွန္းေၿမာက္မွန္း
မသိဆိုရင္ေခါင္းေဆာင္မဟုတ္ဘူး။
(၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၂၈-ရက္ ၿမိဳ႔မိၿမိဳ႔ဖမ်ားမွ ဂုဏ္ၿပဳသည္႔ ဧည္႔ခံပြဲ၌
ေၿပာၾကားသည္႔မိန္႔ခြန္းမွ)။
ကိုယ္႔ကိုယ္ကုိ မယံုတဲ႔လူဟာ ဘယ္အခါမွ တၿခားလူကို မယံုဘူး။
ကိုယ္႔တိုင္းသူၿပည္သားကိုလဲ မယံုဘူး။ကြၽန္ေတာ္႔အဖို႔
ကြၽန္ေတာ္႔ကို ကြၽန္ေတာ္ယံုတယ္။ခင္ဗ်ားတို႔ကိုလဲ ယံုၾကည္တယ္။
ဗမာ႔လြတ္လပ္ေရးလဲ ယံုၾကည္တယ္။ဘယ္ကိစၥမဆို
လုပ္ရင္ မွားတယ္ မွန္တယ္ဆိုတာ ရာဇ၀င္က ဆံုးၿဖတ္လိမ္႔မယ္။
(၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၂၈-ရက္ ၿမိဳ႔မိၿမိဳ႔ဖမ်ားမွ ဂုဏ္ၿပဳသည္႔ ဧည္႔ခံပြဲ၌ ေၿပာၾကားသည္႔မိန္႔ခြန္းမွ)။
အႀကီးအမွဴးေတြထဲက ဘယ္သူၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ္က်ိဳးငဲ့ၿပီး လူမ်ိဳးရဲ့ အက်ိဳးနဲ႔ ႏိုင္ငံကို ဆန္႔က်င္တဲ့ အႀကီးအမွဴးေတြဟာ ႀကာႀကာမေနႏိုင္ပါဘူး။ အခ်ိန္တန္တဲ့အခါ ၿပဳတ္ႀကမွာဘဲ။ ရာဇ၀င္မွာ ႀကည့္လို႔ရွိရင္ ဘယ္ေလာက္ႀကီးတဲ့လူၿဖစ္ၿဖစ္ မတရားလုပ္တဲ့အခါ ၿပဳတ္ႀကတာခ်ည္းဘဲ။ ဒီလိုမတရားတဲ့ အႀကီးအမွဴးေတြရွိရင္ ရဲေဘာ္တို႔ အေပၚမွာလည္း မူတည္တယ္။ ဥပမာ - မတရားတဲ့ အႀကီးအမွဴးတစ္ေယာက္က ၀တၱရားႏွင့္ မဆိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံႏွင့္ အမ်ိဳး အက်ိဳးရွိမွဳနဲ႔ မပတ္သတ္တဲ့အမိန္႔မ်ိဳး ေပးတဲ့အခါ အမိန္႔ဟာ နည္းက်မက်၊ တရားမတရား၊ ႏိုင္ငံႏွင့္ အမ်ိဳးမွာ အက်ိဳးရွိ၊ မရွိ ႀကည့္ရမယ္။
ငါတို႔သာ ႏုိင္ငံခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မထားႀကဖို႔ဘဲ။ ဒီႏိုင္ငံမွာ ၿဖစ္ၿဖစ္၊ ဒီ့ၿပင္ႏိုင္ငံမွာ ၿဖစ္ၿဖစ္၊ စစ္သားေတြခ်ည္း ႏိုင္ငံခ်စ္တဲ့လူ ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ တၿခားစစ္သား မဟုတ္ေပမဲ့ ႏိုင္ငံအတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအနစ္နာခံ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး စြန္႔စားလုပ္ႀကတဲ့ လူေတြလဲရွိတာဘဲ။ အဲဒါေႀကာင့္ စစ္သားမွ စစ္သားဆိုတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေၿပာင္းႀကရမယ္။
(၁၉၄၄ ခု၊ မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔အခ်ိန္တြင္ မဂၤလာဒံု ဗိုလ္သင္တန္း ေက်ာင္းဆင္းပြဲ၌မိန္ ့ခြန္းမွ)။
---------------------------------------------------------------------------------
ရန္သူကို မိမိလက္အားေနရင္ လက္ႏွင့္ထိုး၊ ေၿခအားေနရင္ ေၿခနဲ႔ကန္ပါ။ ေနာက္ဆံုး ပါးစပ္အားေနလွ်င္ ပါးစပ္ႏွင့္ ကိုက္ၿပီးမွ ရဲရဲေသၿပလိုက္ႀကတာေပါ့။
---------------------------------------------------------------------------------
