ေသြးစြန္းေသာ တနဂၤေႏြေန႔ (သို႔) ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၁၃) ရက္ေန႔ (ဒုတိယပိုင္း အဆက္)။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လ (၁၄) ရက္ေန႔။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လ (၁၄) ရက္ေန႔ တနလၤာေန႔ မွာ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြ စာသင္ခန္းကို ျပန္သြားၾကပါတယ္။ အားလံုးကေတာ့ ေလးလံေသာ ေျခလွမ္း ညိွဳးႏြမ္းေသာ စိတ္ႏွလံုးေတြ နဲ႔ မတ္လ ရဲ႔ ေႏြအပူ ေရာ ရင္ထဲကအပူမီး ပါေရာေပါင္းၿပီး တိတ္ဆိတ္စြာ စာသင္ခန္းဆီကို ေရြ႔လ်ားၾကပါတယ္။ အားလံုးရဲ႔ စိတ္အစဥ္က ေန႔လည္ ျမန္မာ့အသံမွ သတင္းေၾကျငာခ်က္ဆီ အာရံုေတြလႊင့္ထားၾကတယ္။

ေန႔လည္ (၁) နာရီမွာ သတင္းေၾကျငာေတာ့ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ အေနာက္ႀကိဳ႔ကုန္း ရပ္ကြက္သားမ်ား ခိုက္ရန္ ျဖစ္ပြားမႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား ေမာင္ဖုန္းေမာ္ ေသဆံုးၿပီး၊ ေမာင္စိုးႏိုင္မွာ ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးတြင္ အတြင္းလူနာ အျဖစ္ ကုသထားရေၾကာင္း သတင္းကို မလွိမ့္တစ္ပတ္ လုပ္ၿပီး ေၾကျငာလာတယ္။ ပညာေရး၀န္ႀကီး ဦေက်ာ္ၿငိမ္း ေနရာမွာ ေဒါက္တာေက်ာ္စိန္ ကို ေျပာင္းလဲ ခန္႔ထားလိုက္ေၾကာင္း ေၾကညာတယ္။

ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႔ ေဒါသေတြ ေပါက္ကြဲကုန္ၿပီ။ ေတာင္းဆိုခ်က္ (၇) ရပ္နဲ႔ ကိုဖုန္းေမာ္ က်ဆံုးခဲ့ရေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္ကို ေၾကညာခ်က္ ၂ ေစာင္ ထုတ္ၿပီး စာရိုက္ထုတ္ေ၀ၾကတယ္။ အစည္းေ၀းေတြ စတင္က်င္းပၾကတယ္။ အျခားေသာ တကၠသိုလ္ေတြကို သြားၿပီး စာရြက္စာတမ္းေတြ ေ၀ငွၾကတယ္။ ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကို လိုက္လံေဟာေျပာၾကတယ္။

ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္၀င္း အတြင္းမွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြက ေတာင္းဆိုခ်က္ (၇)ခ်က္ နဲ႔ အတူ ကိုဖုန္းေမာ္ က်ဆံုးရျခင္းမွာ မ.ဆ.လ အစိုးရ၏ လံုထိန္းမ်ား ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ပါေမာကၡခ်ဳပ္္ ဦးခင္ေအာင္ၾကည္အား အတည္ျပဳ လက္မွတ္ေရးထိုးခိုင္းခဲ့ၿပီး ပညာေရး၀န္ႀကီး ထံသို႔ တင္ျပေတာင္းဆိုခိုင္းခဲ့တယ္။ ေမာ္ကြန္းထိန္း ဦးဘိုေအးက တာ၀န္ယူ လက္မွတ္ေရးထိုးေပးခဲ့တယ္။ ပညာေရး၀န္ႀကီး ေဒါက္တာေက်ာ္စိန္က (၁၄) ရက္မွ တာ၀န္မ်ားကို စတင္ထမ္းေဆာင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ သူနဲ႔ မသက္ဆိုင္ေၾကာင္း၊ အထက္ကို တင္ျပေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္ခဲ့တယ္။

ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ေမာ္ကြန္းထိန္း ဦးဘိုေအး အား ထပ္မံ လက္မွတ္ေရးထိုးေစၿပီး တတိယေျမာက္ ေၾကညာခ်က္ ျဖစ္ေသာ ရန္ကုန္စက္မႈ တကၠသိုလ္၀င္း အတြင္း ေက်ာင္းသားမ်ား ေသြးေျမက်ခဲ့ရေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္မွာ လံုထိန္းမ်ား၏ ေသနတ္ျဖင့္ ပတ္ခတ္မႈ ႏွင့္ မ်က္ရည္ယိုဗံုး မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ပါေမာကၡခ်ဳပ္၊ ပါေမာကၡမ်ား၊ ဌာနမႈးမ်ား၊ ဆရာ ဆရာမမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား ကိုယ္စား ၀န္ခံ အတည္ျပဳေၾကာင္း ေၾကညာစာတမ္းကို ထုတ္ေ၀ခဲ့တယ္။ အျခားေသာ ေကာလိပ္မ်ား ႏွင့္ တကၠသိုလ္မ်ားကိုလည္း လိုက္လံ ျဖန္႔ေ၀ခဲ့တယ္။

ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုး ည (၈) သတင္းကို စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္။ အစိုးရက သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္ကို ည (၈) နာရီ သတင္းမွာ ေၾကညာလိုက္တာကေတာ့ .. စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား နဲ႔ ႀကိဳ႕ကုန္းသားမ်ား ရန္ျဖစ္ၾကရာမွာ ေက်ာင္းသားေမာင္ဖုန္းေမာ္မွာ ဓားထိုးခံရၿပီး ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္လို႔ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္မႈ ကို မေတာင္းပန္ မေၾကညာတဲ့ အျပင္ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ေျဗာင္လိမ္လိုက္တယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုး ေဒါသထြက္ ေပါက္ကြဲၿပီး အေဆာင္ျပဴတင္းေပါက္ေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးၾကတယ္။ အေဆာင္မွာ လူစုၾကတယ္။ အစည္းအေ၀းေတြ က်င္းျပၾကတယ္။ လံုထိန္းမ်ားကလည္း ညဘက္မွာ ေက်ာင္းကို ေသနတ္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထားခဲ့တယ္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လ (၁၅) ရက္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လ (၁၅) ရက္ မနက္မွာ ၉ နာရီ ေလာက္တည္းက ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ကို လံုထိန္းေတြ၊ ရဲေတြ ၊ သံခ်ပ္ကာ ကားေတြက ၀ိုင္းထားလိုက္ပါတယ္။ သမိုင္း၀င္းတြင္းမွ ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း လိုက္လံလူစုၿပီး အာအိုင္တီ ဆီကို ခ်ီတက္လာၾကပါတယ္။ သမိုင္းလမ္းဆံု အေရာက္မွာ ရဲမ်ား လံုထိန္းမ်ားက သံဆူးႀကိဳးမ်ား နဲ႔ ကာၿပီး လမ္းပိတ္ထားတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ခဏ ၾကာတာ့ လမ္းဖြင့္ေပးၿပီး ေက်ာင္းသားေတြကို သြားေစတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ သြားၿပီးတာနဲ႔ သံဆူးႀကိဳးေတြ ျပန္ပိတ္ၿပီး လံုထိန္းေတြက ေနာက္က လိုက္လာပါတယ္။

သံဆူးႀကိဳးေတြ ကို တစ္ဆင့္ျခင္း ကာရံရင္း လမ္းပိတ္ရင္း၊ ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း မေၾကာက္မရြ႔ံ မတုန္လႈပ္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ရင္း အာအိုင္တီ ေက်ာင္း၀င္းေရွ႔ ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေက်ာင္း၀င္းေရွ႔မွာလည္း လံုထိန္းေတြ ရဲေတြ က အျပည့္ ေနရာယူထားတယ္။ ခ်ီတက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ပိတ္မိေနၿပီ။ ေက်ာင္း၀င္းထဲလည္း ၀င္လို႔ မရ ၊ ေနာက္လည္း ျပန္ဆုတ္လို႔ မရေအာင္ ညွပ္ပူးညွပ္ပိတ္ ပိတ္မိထားၿပီ၊။ ေက်ာင္းသားမ်ား လမ္းမွာ ထိုင္ခ်သူထိုင္ ရပ္သူရပ္နဲ႔ ေပကပ္ၿပီး ေနၾကတယ္။

ခဏၾကာေတာ့ အဓိကရုဏ္းႏွိမ္ႏွင္းေရး ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူက လာေရာက္ အမိန္႔ေပးတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို ေက်ာင္းေဆာင္ေတြကို ျပန္ခိုင္းတယ္။ မျပန္ရင္ ပစ္မိန္႔ေပးထားတယ္လို႔လည္း ျခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုတယ္။ ရပ္ကြက္တြင္းက လူေတြကိုလည္း ေက်ာင္းသားမ်ားက ရန္ပြဲအတြက္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ေသရတာကို မေက်နပ္လို႔ ရက္ကြက္ကို ဖ်က္ဆီးမီရိႈ႔ဖို႔ လာတယ္လို႔ မဟုတ္မမွန္ လီဆယ္ သတင္းလႊင့္ထားတဲ့အတြက္ ရပ္ကြက္သားမ်ားကလည္း တုတ္ ဓားေတြ နဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြဆီကို ထြက္လာၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၾကၿပီး လိႈင္ ေကာလိပ္ နဲ႔ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (ပင္မ) ဆီကို အင္အားစုရန္ သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကၿပီး ေန႔လည္ (၂) နာရီ ေက်ာ္ေလာက္မွာ ေက်ာင္းေရွ႔က ျပန္လွည့္ခဲ့ၾကတယ္။

ေန႔လည္ (၃) နာရီ (၁၅) မိနစ္တြင္ လံုထိန္း မ်ား၊ စစ္ကား မ်ားႏွင့္ အတူ စစ္သားမ်ားက ေက်ာင္း၀င္းတြင္းကို ညာသံေပး ၀င္လာၾကတယ္။ စစ္သား မ်ားက ကားေပၚက ခုန္ဆင္းလာၿပီး နံပါတ္တုတ္မ်ား ၀င့္ရင္း ေက်ာင္းသားေတြ ဆီကို ေျပး၀င္လာၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ား ထိတ္လန္႔ တၾကားနဲ႔ ထြက္ေျပးၾကတာကို လိုက္ရိုက္ရင္း ဖမ္းမိသူမ်ား ဒဏ္ရာရသူမ်ားကို စစ္ကားေပၚ ဆြဲတင္ၾကတယ္။ ကန္တင္း စားေသာက္ဆိုင္တြင္ ထိုင္ေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကိုပါ ၀င္ဆြဲၾကတယ္။ ဆရာမ်ားအေဆာင္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားေဆာင္ေတြကိုပါ ပိတ္လိုက္ၾကၿပီး ေက်ာင္း၀င္း တစ္ခုလံုးကို ၀င္စီးလိုက္ၾကတယ္။

ျပန္လည္း ခုခံဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို အၾကမ္းပတမ္း ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း ေက်ာင္းေရွ ႔ ျမက္ခင္းျပင္မွာ စုၿပီး ထိုင္ခိုင္းေစတယ္။ ၾသဘာလမ္းထိပ္က ေသြးေျမက် အထိမ္းအမွတ္ ၾကယ္ကိုလည္း ဖ်က္ဆီးလိုက္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသား (၆၀၀) ေက်ာ္ကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ သြားခဲ့တယ္။

ည (၈) နာရီ သတင္းမွာေတာ့ အေရးအခင္း ျဖစ္ပြားမႈ အေၾကာင္းကို သတင္းထုတ္ျပန္ ေၾကျငာခဲ့သည္မွာ “ေက်ာင္းသားမ်ား ဆူပူမႈေၾကာင့္ တပ္မေတာ္သားမ်ားႏွင့္ ျပည္သူ႔ရဲမ်ားက ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ကာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေဆြးေႏြး၍ အေျခအေနကို ထိန္းသိမ္းလိုက္ရေၾကာင္း၊ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာေရးႏွင့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ေႏွာက္ယွက္ဆူပူ ၾကသူမ်ားအား ထိေရာက္စြာ အေရးယူမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း” မဟုတ္မမွန္ ေျပာဆိုခဲ့သည္။

(ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္)။

(အျဖစ္အပ်က္အား ျပန္လည္ေဖၚျပ ေရးသားေပးေသာ မပ်ဳိပ်ဳိေမ အား အထူး ေက်းဇူးတင္ေႀကာင္း မွတ္တမ္းတင္ ေျပာႀကားအပ္ပါသည္)။