သိပၸံနွင္႔နည္းပညာ ၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီးေမာင္ေသာင္းရဲ ့ ဗရမ္းဗတာ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ျဖစ္ပ်က္ေနမွဳမ်ား။

သိပၸံနွင္႔နည္းပညာ ၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီးေမာင္ေသာင္းရဲ ့ ဗရမ္းဗတာ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ျဖစ္ပ်က္ေနမွဳမ်ား။

သိပၸံနွင္႔နည္းပညာ ၀န္ႀကီးဌာန ရဲ႕ Website မွာ အလုပ္ထုတ္ၿခင္းခံရသူမ်ား (Dismissed staff) စာရင္းကို ေဖၚၿပထားပါတယ္။ ရည္ရြယ္ရင္းကေတာ႔ ၀န္ႀကီးေမာင္ေသာင္းကေန အထုတ္ခံရသူမ်ားအား အရွက္ရေစရန္ၿဖစ္တယ္လို႔ နားလည္ပါတယ္။

သို႔ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ႔ အထုတ္ခံထားရသူမ်ား အရွက္မရသည္႔အၿပင္ ၀န္ႀကီးေမာင္ေသာင္းရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲမႈအမွားမ်ားရဲ႕ဆိုးက်ိဳးမ်ားကို လူသိရွင္ႀကား ေႀကာ္ၿငာထားတယ္လို႔ပဲ ၿမင္ပါတယ္။

Website link: http://www.most.gov.mm/index.php?option=com_content&task=view&id=114

ပထမဦးစြာ သိပၸံနွင္႔နည္းပညာ၀န္ႀကီးဌာန ရဲ႕ေပၚလစီမ်ား လုပ္ပံုကိုင္ပံုမ်ားက စေၿပာပါမယ္။

ကၽြန္ေတာ္နားလည္တာက ၈၈ အေရးအခင္းအၿပီးတြင္ စစ္တပ္အစိုးရမွ ေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚမယံုႀကည္စိတ္ သံသယမ်ားမွ စတင္၍ေက်ာင္းမ်ားကို ၿမိဳ႕တြင္းမွထုတ္ခဲ႔ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ားလႈပ္ရွားမႈၿဖစ္လာလ်င္ ေအာင္ၿမင္စြာ နွိမ္နင္းနိုင္ရန္ဟူေသာ ဗ်ဴဟာကိုခ်မွတ္ပီး ေက်ာင္းမ်ားကို ဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲေသာ ေနရာမ်ားသို႔ၿပန္႔ႀကဲသြားေစရန္ရည္ရြယ္လုပ္ေဆာင္ခဲ႔သည္မွာ အထင္အရွားၿဖစ္ပါတယ္။

ၿမန္မာၿပည္ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ၿဖစ္ပြားခဲ႔ေသာ အေရးအခင္းမွန္သမွ်မွာ R.I.T ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ ေရွ႕တန္းက တက္ႀကြစြာ ပါ၀င္ခဲ႔တယ္။ ၈၈ အေရးခင္းႀကီးဟာလဲ R.I.T ေက်ာင္းသားမ်ားမွ စတင္မီးေမႊးသည္ဟု မဆလ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ စစ္အစိုးရမွ လက္ခံထားပီး အထူးသၿဖင္႔ R.I.T ေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ အညိႈးအေတးထားခဲ႔ပါတယ္။

ထိုစဥ္ကတည္းက ေက်ာင္းသားမ်ား အလြယ္တကူ မစုေ၀းနိုင္ေစရန္။ စုေ၀းပါက ၿပည္သူလူထုနွင္႔ အလြယ္တကူမပူးေပါင္းနိုင္ေစရန္ ရည္ရြယ္ပီး ေက်ာင္းမ်ားကို ၿမိဳ႔ၿပင္ဆက္သြယ္သြားလာေ၇း ခက္ခဲရာသို႔စတင္ထုတ္ရာမွာ M.I.T ေခၚ မႏၱေလးစက္မႈတကၠသိုလ္မွာ ဦးဆံုးေက်ာင္းၿဖစ္ပါတယ္။

ထို႔ေနာက္ ၁၉၉၆တြင္ ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္ R.I.T မွာ အေရးအခင္းထပ္ၿဖစ္ပါတယ္။ ထိုအေရးအခင္းတြင္ ၿမိဳ႕ထဲမွ ဆက္သြယ္ေရး အလြန္ေ၀းကြာေသာ မႏၱေလးစက္မႈတကၠသို္လ္မွ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ကိုယ္႔နည္းကိုယ္႔ဟန္ၿဖင္႔ ေက်ာင္းတြင္း ဆႏၵၿပခဲ႔ႀကပါတယ္။ ထိုအေရးအခင္းအၿပီးတြင္ စစ္အစိုးရရဲ႕ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ မုန္းတီးမႈမွာ ပိုမိုႀကီးထြားလာခဲ႔ပါတယ္။ လက္ရိွတက္လက္စ စက္မႈတကၠသို္လ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို မတတ္သာ၍ဆက္လက္ လက္ခံထားရေသာ္လည္း ၿဖစ္နိုင္လွ်င္ ေက်ာင္းသားမ်ိဳးဆက္တစ္ခုလံုးကို အၿမစ္ၿဖဳတ္ပစ္လိုပါတယ္။

ထိုအက်ိဳးဆက္ အေနနွင္႔ စစ္အစိုးရမွ ၀န္ထမ္းတစ္ပိုင္း စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေမြးထုတ္ဖို႔စီမံလာပါတယ္။ အစဥ္အလာအားၿဖင္႔ ဘာသာေပါင္းစံုတြင္ အမွတ္အလြန္ေကာင္းမွ ၀င္ခြင္႔ရနိုင္ေသာ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းကို သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ နိုင္ေသာ။ သူတို႔စကား နားေထာင္မည္ဟု ယူဆနိုင္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားနွင္႔ အစားထိုးနုိင္ရန္ ရည္ရြယ္ပီး၊ English နွင္႔ သခ်ၤာဘာသာရပ္ တို႔နွစ္ခုအမွတ္ေပါင္း ၁၅၀ရလွ်င္ စက္မႈတကၠသိုလ္ စံၿပေက်ာင္းသား(၀န္ထမ္း)အၿဖစ္ ေလွ်ာက္ခြင္႔ရိွသည္ ဆိုသည္႔ စနစ္ကို စတင္ခဲ႔ပါသည္။ ထိုစံနစ္စတင္ေသာ အခ်ိန္တြင္ အေရးအခင္းၿဖစ္ပီးပိတ္ထားေသာ ပံုမွန္ေက်ာင္းမ်ားကို ၿပန္မဖြင္႔ေသးပါ။

ထို႔ေႀကာင္႔ ၁၀တန္းေအာင္ထားေသာေက်ာင္းသားမ်ားအေနၿဖင္႔ ဘယ္ေတာ႔ၿပန္ဖြင္႔မည္ မသိေသာ စက္မႈတကၠသိုလ္ ပံုမွန္ တန္းမ်ားကို ေစာင္႔ဆိုင္းပီး မေလွ်ာက္ႀကေတာ႔ပဲ စံၿပတန္းမ်ားကို ေလွ်ာက္ခဲ႔ႀကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ၀န္ထမ္းတစ္ပိုင္း စက္မႈတကၠသို္လ္ေက်ာင္းသားမ်ား ေပၚေပါက္လာပါေတာ႔တယ္။

အစပိုင္းတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားအား စစ္တပ္တြင္းအုပ္ခ်ဳပ္သကဲ႔သို႔ ပင္ အုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ ဥပမာ P.T ေၿပးခိုင္းၿခင္း၊ အေဆာင္တြင္းမွ ထြက္ခြင္႔ကို တင္းႀကပ္ၿခင္း စသည္တို႔ပါ။ ဒါေပမယ္႔ အဆိုပါ စည္းမ်ဥ္းမ်ားသည္လည္း တိုင္းမႈး၊ ဒုတိုင္းမႈး၊ ညႊန္ခ်ဳပ္၊ ရဲခ်ဳပ္ စသည္တို႔ရဲ႕သားသမီးမ်ားအေပၚ မသက္ေရာက္နိုင္ေတာ႔သၿဖင္႔ ေနာင္ပိုင္း အနည္းငယ္ေလ်ာ႔ရဲသြားပါတယ္။ မညီမွ်မႈက သူတို႔လက္ခုပ္ထဲက ေရဟုသတ္မွတ္ထားနုိင္ေသာ ေနရာတြင္ပင္ အလြန္သိသာေပသည္။

ထားပါေတာ႔..ဆက္ရလွ်င္ ထိုေက်ာင္းသားမ်ား ေက်ာင္းပီးလွ်င္ အလုပ္ခန္႔ထားရန္ ေက်ာင္းအသစ္မ်ားလဲ နိုင္ငံအနွံ႔ ေဆာက္ပါေတာ႔တယ္။ Government Technological University မ်ားကို နိုင္ငံအ၀ွမ္းေဆာက္ပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ေက်ာင္းဟူသည္မွာ အေဆာက္အအံုနွင္႔ ဆရာသာ ရိွပါတယ္။ ထိုေက်ာင္းမ်ားသို႔ စံၿပတန္းမွ ၿပီးေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ရာထူးႀကီးမ်ားနွင္႔ ပို႔ပါတယ္။ စာတစ္ခါမွ် မသင္ဖူးေသာ သူက Lecturer ၿဖစ္လိုၿဖစ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ၿဖစ္လိုၿဖစ္။ ဦးေသာင္းဟာ ထိုေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ အေဖႀကီးသဖြယ္ သူ႔ကိုယ္သူ ေဖာ္ညႊန္းေၿပာဆိုေလ႔ရိွပါတယ္။

ထိုစံၿပေက်ာင္းသားမ်ားနွင္႔ ဆရာ ဆရာမမ်ားဟာလဲ အစပိုင္းမွာေတာ႔ ဦးေသာင္းကို အေဖႀကီးသဖြယ္။ အဘသဖြယ္ ထင္မွတ္ႀကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အခ်ိဳ႔ဟာ ဦးေသာင္းပို႔ရာ ေနရာမွာ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း အခန္႔မသင္႔စြာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို မတရားဖိနွိပ္မိၿခင္း။ ေက်ာင္းသားမ်ား လက္ေတြ႔ အေရးထက္ အထက္ကလာေသာ အူေႀကာင္ေႀကာင္ အမိန္႔မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖၚေနရၿခင္း။ စသည္တို႔ကိုသာ လုပ္ေဆာင္ရေသာ ဘ၀ကိုသာ ေရာက္ရပါေတာ႔တယ္။

ထိုစံၿပေက်ာင္းသားဘ၀မွာလာေသာ ဆရာဆရာမမ်ား ေက်ာင္းအုပ္မ်ားမွာ မိမိတို႔ကို သင္ႀကားေပးလိုက္ေသာ ဆရာႀကီးဆရာမႀကီးမ်ား ေက်ာင္းကို အလည္လာခိုက္ၿဖစ္ေစ။ အစည္းအေ၀းမ်ားတြင္ ေတြ႔ဆံုခိုက္ၿဖစ္ေစ။ ကံမေကာင္းလွစြာ ၿပန္လည္ဆံုဆည္းႀကရ ခိုက္တြင္ အလြန္မွ ကသိကေအာက္နုိင္ႀက စိတ္ညစ္ႀကရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိဆရာမ်ားကို ၿပန္လည္ ခိုင္းေစရေသာ ေနရာမွာ ေရာက္ႀကရရာ အလြန္မွပင္ ကေမာက္ကမ နိုင္လွပါတယ္။

ဒါဟာ စစ္အစိုးရရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲမႈလြဲေခ်ာ္မႈမ်ားစြာထဲက အေကာင္းဆံုးဥပမာတစ္ခုပင္ၿဖစ္ေပေတာ႔တယ္။ ပိုဆိုးသည္မွာ PhD တန္းမ်ားကို စတင္ဖြင္႔လွစ္ေသာအခါေတြ႔ႀကံဳရသည္မ်ားၿဖစ္ပါေတာ႔တယ္။ ဘာသာရပ္တိုင္းမွာ အမွန္တစ္ကယ္ နိုင္ငံတကာ အဆင္႔ သင္ႀကားခဲ႔သူ PhD ဆရာမ်ား မရိွသည္ကို သိလ်က္နွင္႔ PhD တန္းမ်ားကို အတင္းဖြင္႔လွစ္သင္ႀကားေစခဲ႔ပါတယ္။

အခ်ိဳ႔ေသာ ၀ါရင္႔ဆရာႀကီးမ်ားမွာ R.I.T မွာ ရိုးရိုး B.E ၿဖင္႔ သာၿပီးခဲ႔သူမ်ား မ်ားပါတယ္။ ထိုဆရာႀကီးမ်ားမွာ သူတို႔ေခတ္မွာ အလြန္ပင္ ထက္ၿမက္ေတာ္တည္႔ႀကေသာ ေက်ာင္းသားေဟာင္းႀကီးမ်ား ၿဖစ္သၿဖင္႔ ေက်ာင္းစာမ်ားကို သီအိုရီနည္းက် ေကာင္းေကာင္းနားလည္ႀကပါသၿဖင္႔ ခါေတာ္မွီ Masters မ်ား PhD ေက်ာင္းသားမ်ားကို ၄င္းတို႔ကပဲ နည္းၿပသင္ႀကားေပးခဲ႔ရပါတယ္။

စဥ္းစားႀကည္႔ႀကပါ။ PhD ေက်ာင္းသားမ်ားကို ရိုးရိုး B.E ဆရာမ်ားကပဲ ေမြးထုတ္ခဲ႔ရတာပါ။ ၿပီး ထိုေမြးထုတ္လိုက္ေသာ PhD မ်ားက ဌာနမႈးမ်ား၊ ေက်ာင္းအုပ္မ်ား၊ Pro-rector မ်ားၿဖစ္ႀကၿပန္ပါတယ္။ သင္ႀကားေပးလိုက္ေသာ ဆရာ ဆရာမႀကီးမ်ားမွာ သူတို႔လက္ေအာက္ၿပန္ေရာက္ၿပန္ပါတယ္။ ၿပီးလွ်င္ အသက္ရြယ္ ကန္႔သတ္ထားၿပန္သၿဖင္႔ (အမွန္မွာ အသက္တင္မကပါ အိမ္ေထာင္မရိွရ ဆိုတာပါ ပါေသးတယ္) တကယ္ တတ္ကၽြမ္းေသာ ဆရာႀကီးမ်ားမွာ နိင္ငံရပ္ၿခားထြက္ PhDဆက္သင္ခြင္႔ကလဲ အလြန္ပင္နည္းပါးလွပါတယ္။ ကဲ ဒီလို ဘုရားကားေအာက္ ေမ်ာက္ကားအေပၚ ဆိုတဲ႔ ကိစၥေတြ ခနထားလိုက္.. ဆက္ေၿပာအံုးမယ္။

ဦးေသာင္းဟာ သူကိုယ္တုိင္ ေမြးထုတ္ထားတဲ႔ PhD မ်ားကို သူကိုယ္တိုင္ အထင္မႀကီးပါ။ သူကိုယ္တိုင္ ေၿပာတာ တစ္ခုရိွပါတယ္ "မင္းတို႔က အဘက PhD ကိုေပးခ်င္လို႔ကို ေပးထားတာ " ဆိုတာပါ။

တကၠသိုလ္တစ္ခုမွာ Local PhD က ေက်ာင္းအုပ္ သို႔မဟုတ္ Rector ၿဖစ္ေနတယ္ ဆိုပါစို႔။ နိုင္ငံၿခားမွ PhD တစ္ေယာက္ၿပန္လာတာနွင္႔ ထိုေနရာကို နုိင္ငံၿခားၿပန္နွင္႔ အစားထိုးပါေတာ႔တယ္။ စဥ္းစားႀကည္႔ပါ။ ဦးေသာင္းေပးတဲ႔ PhD ကိုယူထားရတဲ႔ သူေတြရဲ႕ဘ၀။ ဦးေသာင္းအပါအ၀င္ စစ္အစိုးရတစ္ခုလံုး နားမလည္တာ တစ္ခုက PhD ဆိုတာဟာ စီမံခန္႔ခြဲမႈပညာမဟုတ္ပါ။ သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္ကို academically နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းနားလည္သူမွ်သာ ၿဖစ္ပါတယ္။

Mechanical PhD ဟာ ကားတစ္စီးကို ထုတ္နိုင္သူမဟုတ္သလို IT, Computer Science PhD ဟာလဲ Microsoft Windows လို system ႀကီးတစ္ခုလံုးကို အစအဆံုးေရးနိုင္သူမဟုတ္ပါ။ သူတို႔ဟာ System ႀကီးတစ္ခုထဲမွ သက္ဆိုင္ရာ အပိုင္းေလးတစ္ပိုင္းကို သူမ်ားေတြထက္ပိုမိုနားလည္သူမွ်သာၿဖစ္ပါတယ္။ စီမံခန္႔ခြဲေရးပညာဆိုသည္မွာ ေ၀လာေ၀း။ သို႔ေသာ္ ခြဲၿခမ္းစိတ္ၿဖာ ပညာရပ္ကိုအေၿခခံအားၿဖင္႔ သေဘာေပါက္ႀကသူမ်ားၿဖစ္သည္႔အတြက္ သာမန္ စစ္သားထက္ေတာ႔ အိုင္က်ဴၿမင္႔တာ အမွန္ပါပဲ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ္မကၽြမ္းက်င္ရာကိုလုပ္ရတဲ႔အတြက္ ဘာမွ အက်ိဳးမရိွပါ။ ထိုသူတို႔မွာ သက္ဆုိင္ရာ သုေတသန နွင္႔သင္ႀကားေရးပိုင္းတြင္သာ ပိုမိုအသံုးက်မည္မွာ ေၿမႀကီးလက္ခတ္မလြဲေပ။

ထိုကဲ႔သို႔ေသာ အလြဲအမွားမ်ားေအာက္မွာလုပ္ေနရေသာ စံၿပေက်ာင္းသားတစ္ၿဖစ္လဲ ဦးေသာင္းေမြးထာေသာ ဆရာဆရာမမ်ားသည္လဲ လူမုန္းခံရေသာ။ ဘ၀တက္လမ္းဘာမွ်မရိွေသာ ေနရာေတြမွာလုပ္ေနရပါလားဆိုတာ တၿဖည္းၿဖည္းနားလည္လာႀက။ အၿခားေသာ ဘ၀တူေက်ာင္းထြက္ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား စင္ကာပူစေသာ နုိင္ငံမ်ားမွာ တူတူတန္တန္လုပ္ကိုင္ပီး လြတ္လပ္ေနႀကသည္ကိုသိလာႀက။ အဘခိုင္းတာကိုပဲ မ်က္စိမွိတ္လုပ္၊ မိမိဘ၀မိမိမပိုင္။ ဒီႀကားထဲ ကိုဖီအာနန္၊ ဒက္စမြန္ တူးတူး တို႔ဆီ ကန္႔ကြက္စာေရးဆိုလဲ .. အဆင္႔အတန္းမရိွ English စာနဲ႔ အဆင္သင္႔ေရးပီးသား အီးေမးလ္မွာ မိမိ အလုပ္ကိုင္ အဆင္႔တန္းေဖာ္ၿပပီးေမးလ္ပို႔ရတာမ်ိဳး စသည္တို႔ကို လုပ္ရ။ မိမိတာ၀န္ယူရာ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဆရာမ်ားႏွင္႔ အေဆာက္အအံုကလြဲပီး ဘာမွမရိွပဲ ကိုယ္တုိင္ပင္ လက္ေတြ႔က်က် နားမလည္သည္မ်ားကို ေက်ာင္းသားမ်ားကို သင္ႀကားေနရ စသည္စသည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ စိတ္ဒုကၡေရာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို ႀကံဳေတြ႔လာရပီး အခါခြင္႔သင္႔လွ်င္ အလုပ္မွ ထြက္ပီး နုိင္ငံၿခား သြားဖို႔ကို စဥ္းစားလာႀကပါေတာ႔တယ္။

၀န္ႀကီးကေတာ႔ သူေမြးထားတဲ႔ သူေတြ သူ႔ကိုၿပန္မေၿခာက္ေလာက္ဘူးထင္မွာေပါ႔။ ဒါနဲ႔ပဲ ဖိနွိပ္မႈမ်ားရင္ မ်ားသလို စိတ္ညစ္စရာမ်ားရင္ မ်ားသလို ေနရာေတြမွာ ေရာက္ေနတဲ႔ ဆရာေတြ၊ ေက်ာင္းအုပ္ေတ၊ြ နိုင္ငံၿခားကို ခိုးထြက္လာပါေတာ႔တယ္။ ယခု သိပၸံနွင္႔နည္းပညာ ၀က္ဆိုက္မွာ တင္ထားတဲ႔ Dismissed persons ထဲက အမ်ားစုဟာစံၿပေက်ာင္းသားဘ၀ကလာတဲ႔ PhD ေတြပါ။ ဦးေသာင္းေပးတဲ႔ PhD မို႔လို႔ သူတို႔မွာ အရည္အခ်င္းမရိွဟုမဆိုလိုပါ။ သူတို႔လဲ ထိုက္သင္႔သေလာက္ ဘ၀တိုးတက္မႈအတြက္ ႀကိဳးစားခဲ႔ရသူမ်ားၿဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ စစ္အစိုးရ စီမံခန္႔ခြဲမႈအလြဲမ်ားရဲ႕ အေကာင္းဆံုး နမူနာမ်ားထဲက အခ်ိဳ႔သာၿဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနာက္ပိုင္းဆို ဦးေသာင္းဟာ ပတ္စပို႔ရံုးေတြမွာ Blacklist မ်ားတင္မက သူ႔၀န္ထမ္းအားလံုး၇ဲ႕ ေဒတာေတြပါ ပို႔ထားပါတယ္။ ခုေခတ္မွာ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္က အလုပ္ကထြက္ပီး နိုင္ငံၿခားထြက္ အလုပ္ လုပ္ဖို႔ သာမန္ တရား၀င္လမ္းေႀကာင္းမ်ားအရ ဘယ္လိုမွ မၿဖစ္နိုင္ပါ။

ခုေနာက္ဆံုး ႀကားသိရတဲ႔ သတင္းမ်ားအရဆိုလွ်င္ Master , PhD လုပ္လက္စ ေက်ာင္းသားမ်ား ဆရာမ်ားကို ေက်ာက္ဆည္အနီးဓါတ္ေတာ္၊ ပ်ဥ္းမနားအနီး ေအလာ စေသာေနရာမ်ားကို ဘာအလုပ္မွ မယ္မယ္ရရ လုပ္စရာမရိွပဲ ပို႔ထားပါတယ္။ Marine micro-biology နွင္႔ၿပီးထားသူကလဲ ႏြားၿခံ၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံထဲ ေရာက္လိုေရာက္ပါ။ အဓိက ကေတာ႔ အလုပ္က ထြက္မေၿပးနိုင္ေအာင္။ နိုင္ငံေရးအရ အသံုးခ်စရာ လိုလာပါက တစ္လံုးတစ္ခဲတည္း အသံုးခ်နိုင္ေအာင္ စီမံထားခ်က္ဟု အားလံုးက နားလည္ထားႀကပါတယ္။

ဒါဟာ စစ္အစိုးရလက္ေအာက္က ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားထဲက တစ္ခုရဲ႕စီမံခန္႔ခြဲမႈအလြဲမ်ားကို ၿပသေနေသာ အေကာင္းဆံုး ဥပမာပါပဲ။

ေလးစားစြာၿဖင္႔ -

(ေအာင္ဆန္းမန္း)။