ျပည္သူအတြက္ အာဏာရွင္ကို ေတာ္လွန္ဖို ့ ဒို ့ေက်ာင္းသားေတြ တပ္ဦးကေန ရပ္တည္တယ္။

သပိတ္ သပိတ္ ......... ေမွာက္ ေမွာက္။
မီးတုတ္ မီးတုတ္ ......... ရွဳိ ့ ရွဳိ ့။

တစ္ပါတီစနစ္ဖ်က္သိမ္းေရး ........ (ဒို ့အေရး) (ဒို ့အေရး)။
မဆလ အစိုးရ ......... (အလိုမရွိ) (အလိုမရွိ)။

တို ့ေက်ာင္းသားေတြ ညီရဲ ့လား ေဟ့ ....... (ညီတယ္ေဟ့) (ညီတယ္ေဟ့)။
ခြပ္ေဒါင္း ေသြးေတြ နီရဲ ့လား ေဟ့ ........ (နီတယ္ေဟ ့) (နီတယ္ေဟ ့)။

တို ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က မွာ ခဲ့တာ ..... ရ ရင္ ရ .. မရ ရင္ ခ်။

ေခတ္အဆက္ဆက္တင္မက ၁၉၈၈ ခုနွစ္ဦးကာလ အစပိုင္းမွာလည္း ဒီလိုေႀကြးေႀကာ္ျပီး မဆလတစ္ပါတီအာဏာရွင္ကို လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းကာ ကတၱရာလမ္းမေတြေပၚထြက္ျပီး ေသနတ္မေႀကာက္ ဖမ္းမွာ မေႀကာက္ဘဲ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြက ရဲရဲ၀န္ ့၀န္ ့နဲ ့ စိန္ေခၚအန္တု ဆန္ ့က်င္ရဲခဲ့ႀကတယ္။

































ေက်ာင္းသားဆိုတာ စာသင္ဖို ့ဘဲ ဆိုတာ မွန္ေပမယ့္ သမိုင္းက လိုအပ္လာရင္ စြန့္လႊတ္ၿခင္း၊ အက်ိဳးအၿမတ္ မေမွ်ာ္ကိုးၿခင္းတို ့နဲ ့ ၿပည္သူေတြ အတြက္ တပ္ဦးကေန ထြက္ခဲ့ႀကတယ္။ ၁၉၃၀ ကေန ၁၉၉၆-၉၈ အထိ သမိုင္းသက္ေသရွိပါတယ္။ ၿပည္သူအတြက္ ေရွ့ကရပ္ခဲ့ႀကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြပါ။

ဓါတ္တိုင္ ၿပတ္ထြက္ေအာင္ ၿပင္းတဲ့ ဂ်ီ၃ ေသနတ္ကို လက္ထဲမွာ ဘာလက္နက္မွ မရွိဘဲ အာဏာရွင္ကို ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ ရဲ၀န္ ့စြာ ရင္ဆိုင္ခဲ့ႀကတယ္။ မတရားတာကို ငုံ ့မခံတာ၊ အမွန္တရားအတြက္ ေႀကာက္စိတ္ဆိုတာကိုျမဴတျမဳ ံမွ်မရွိေအာင္ ဖယ္ရွားျပစ္ျပီး ရဲရဲ ၀န္ ့၀န္ ့ေရွ ့ကေန ျပည္သူအက်ဳိးကို အနစ္နာခံ သယ္ပိုးေပးခဲ့တာပါ။









































ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အေရးၾကံဳလာတိုင္း ေက်ာင္းသားထုဟာ ေရွ ့ကထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘာအက်ိဳးအျမတ္ကိုမွ ေမွ်ာ္ကိုးလို ့မဟုတ္ပါဘူး။ ရာထူးယူဖို ့ လည္း ဘယ္သူမွမလုပ္ခဲ့ၾကဘူး။ အမွန္ကို ရဲရဲ ေျပာ၀ံ့တဲ့ လူတန္းစားတရပ္ အျဖစ္နဲ ့သာ ေရွ ့ကိုေရာက္လာခဲ့တာပါ။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဟာ ရဲရင့္တဲ့စိတ္၊ ျပတ္သားတဲ့ ယံုၾကည္မႈ၊ တိုင္းျပည္အတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္ ့ခ်င္တဲ့ ေစတနာေတြနဲ ့ မတရားမႈေတြကို ဖြင့္ခ်ျပီး၊ ဖိႏိွပ္လာသူေတြကို ရင္ဆိုင္ခဲ့တာပါ။

ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ ့တိုင္းျပည္အေပၚမွာထားတဲ့ ေစတနာ စစ္မွန္တာေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုက ေက်ာင္းသားေတြကို ေမတၱာပ်က္တယ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။

ေက်ာင္းသားေတြဟာ စာသင္ခန္းမက ထြက္ျပီး လမ္းမေပၚကို ေရာက္လာတယ္။ စာသင္ႏွစ္ေတြ နာၾကတယ္၊ ေထာင္တန္းက်ၾကတယ္၊ တခ်ိဳ ့ စာသင္ခန္းထဲကို လံုး၀ျပန္လည္ေရာက္ရွိမလာႏိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ တစ္ဘ၀လံုးစာ အညြန္ ့က်ိဳးခံျပီး လုပ္သြားခဲ့တဲ့သူေတြပါ။

အေျခခံပညာေက်ာင္းသားဘ၀ဟာ စာသင္ေနရံုနဲ ့လုံေလာက္တယ္လို ့ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ တကၠသုိလ္ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ စာသင္ရံုသက္သက္နဲ ့မလံုေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ ကမၻၻာ့အေရး၊ ျမန္မာ့အေရးကို ေလ့လာ၊ ေ၀ဖန္၊ သံုးသပ္ႏိုင္ဖို ့လိုလာပါျပီ။ ျပင္ပစာေပ ေတြပါ ေလ့လာလိုက္စားဖို ့လိုလာပါျပီ။ အနာဂါတ္ရဲ ့တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာလည္း ဒီေက်ာင္းသားေတြထဲကပဲ ေပၚ ထြက္လာမွာ မဟုတ္ဘူးလား။
































ေခတ္အဆက္ဆက္က ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဟာ သမိုင္းေပးတာ၀န္ေတြကို ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ႔ၾကတာ သမိုင္းရွိပါတယ္၊ သာဓကေတြရွိပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ေခတ္မွာ အဂၤလိပ္အစိုးရကို တြန္းလွန္ဖို႔ဆိုတာ ျမန္မာေက်ာင္းသာတိုင္းရဲ႔ သမိုင္းေပးတာ၀န္တစ္ခုပါဘဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအမႈးျပဳတဲ႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဟာ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းမွထြက္ၿပီး သပိတ္ေမွာက္ၿပီး ဆန္႔က်င္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ဂ်ပန္ ၊ အဂၤလိပ္ အစိုးရကို ျမန္မာႏိုင္ငံကေန ေမာင္းထုတ္ႏိုင္ခဲ႔တာဟာ ေက်ာင္းသားလူထုၾကီးရဲ႔ အင္အား မပါဘူးလို႔ ျငင္းခ်က္ထုတ္လို႔မရပါဘူး။ ဒီလို သမိုင္းအဆက္ဆက္ နာမည္ေကာင္းရွိခဲ႔ၾကတာ ေက်ာင္းသားလူထုပါ။ ဒါေႀကာင့္ ေက်ာင္းသားသမိုင္းကို ေက်ာင္းသားေတြ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းႀကရမွာပါ။ ဆက္လက္ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္ႀကရမွာပါ။

အာဏာရွင္ကို မေႀကာက္တာ ရဲ၀န္ ့စြာ ဆန္ ့က်င္ရဲတဲ့ ေက်ာင္းသားထုကို အခုထိတိုင္ အာဏာရွင္ေတြက ေႀကာက္ေနတုန္းပါ။

ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ေက်ာင္းသားေတြ ကိုယ္တိုင္ ျပန္တည္ေဆာက္မယ္။

ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသားျပည္သူလက္တြဲျပီး အာဏာရူးအုပ္စုရဲ ့ မတရားမွဳကို ငုံ ့မခံ တုန္ ့ျပန္ႀကမယ္။

(၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးအတြင္း တပ္ဦးမွ ဦးေဆာင္ခဲ့ႀကေသာ ေက်ာင္းသားလူငယ္အေပါင္းအား ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္)။